Monday, May 5, 2008

sa bilang ng patak ng ulan

Nagsimulang

magbilang

ang

patak ng ulan,

Ng bawat segundo

at mga minuto

Sinabayan

ang mabilis

na mga

hakbang

Ng ambong nakikipag-unahan

sa iyo patungo.

Gayun din

ang

tigatik ng pagkaba

Na nakikipag-dueto

sa

kulog na umaabala

Nakikipagtagisan

sa ingay

na manaka-naka

Ng dib-dib kong

namumugto na sa tuwa.

“Sa wakas ay makikita kang muli!”

ng

mga matang

kumikidlat sa ngiti

at sa paghalo

ng mga

kulog ng puso

sa pagbabanta ng isang bagyo

ng pagsuyo.

Ngunit

nang

ako’y

dipa na lang ang layo

Sa kinalalagyan mong

sinadya't

tinungo

Ay napatakan kang

may

ibang kaluguyo

Nagbaha

ang lungkot,

gumuho

ang

mundo.

Naiwanan

akong putikan

ang

puso

Sa panunuyong

lunod at lubog

Inanod

ng katotohanan

ng kawalan mo

Natigalgal

ang

diwa

sa

gitna ng

basang pagkatao.

No comments:

Share buttons

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...